सरस्वती श्रेष्ठ 'सरु'

बिरानो भो दिलको बस्ती दिलको नाता टुटेपछि
मेरो आँसु भेरी बन्यो तिमीसँग छुटेपछि ।

बूढो बकैनाको रुखमा
उल्टो झुण्डिएर साँझपख
झ्याउँकीरी
घामले टेकेको डोब हेरिरहेछ

किन भोगिरहेछौ हामीले
जताततै मृत्यु-मृत्यु जिन्दगीहरू.
किन बाचिरहेछौ हामीले
जताततै मृत्यु-मृत्युका जिन्दगीहरू
एकोहोरो स्यालहरू हासेका बेसुरा धुनहरू