विन्दु सुवेदी

बिहानको कलिलो घामको उज्यालोले दर्वेसा गाउँको मध्यभागमा रहेको एउटा सानो टोलको पाँच धुर जमिन ओगटेर बनेको आशादेवीको घरमा रङ बदलेको छ आज । सन्ठी र टाटीले बारेर माटोले लिपेको अनि गोलाकार फुसको छानो भएको यो सानो घर सधैँ नै आफूलाई आकर्षणको केन्द्रमा राखिरहन्छ ।

यो एक्काइसौँ शताब्दी हो । अहिले संसार अचम्मैसँग बद्लिएको छ । यति धेरै फैलिएको यो संसार पनि सानो भइसकेको छ । सानो छँदा टेबलमाथि राखिएको पृथ्वीको डल्लोलाई म खुब घुमाईघुमाई हेर्ने गर्थें । ईंटको आकारको नेपालसँगै भारत, चीन, रुस र अरू थुप्रै देशहरूका नामहरू पढ्दै जान्थेँ म । मेरो सानो चेतनामा त्यो भकुण्डो जस्तो गोलो पृथ्वीका उर्द्धरेखा र समानान्तर रेखा अनि नीलो जलराशिको पृष्ठभूमिमा माकुराको जालोजस्ता किरमिर कोरिएका देशहरूका अनेक आयतनका नक्साहरूले मलाई आकषिर्त गर्थ्ो ।