कुनै पनि साहित्य आनन्दानुभूतिको साधन हो । साहित्यमा रसको आस्वादनको कारणले साहित्यानन्दको प्राप्ति हुन्छ । त्यसैले साहित्यमा रस आस्वादनको मुख्य उद्देश्य आनन्दानुभूति प्राप्त गर्नु हो । आचार्य मम्मटले सम्पूर्ण लौकिक प्रयोजनलाई त्यागेर तत्कालै साहित्य रसास्वादनको अनुभूति प्राप्त भई बाह्य विषयमा छरिएको चित्तलाई बिस्तारै अन्तर्निहित गर्नुलाई आनन्द भनिन्छ भनेर साहित्यानन्दको परिभाषा दिएका छन् ।
उत्तराधुनिक शब्द आधुनिक शब्दमा उत्तर उपसर्ग लागेर निर्माण भएको शब्द हो । सामान्यरूपमा यसले आधुनिकभन्दा पछिल्लो समयको बोध गराउँछ । यसबाटै उत्तराधुनिकता र उत्तराधुनिकवाद जस्ता शब्द निर्मित भएका हुन् । उत्तराधुनिकवादका अनुयायिहरूले यसलाई पोस्टमोर्डन भन्नेगरेका छन् । साहित्यगत रूपमा साहित्यलाई आधुनिक प्रवाहभन्दा भिन्न छुट्याएर अधिबडेको प्रवाहलाई उत्तराधुनिकवाद भनिन्छ । खासैगरी भन्ने हो भने यसले बिसौं शताब्दीको उत्तरार्धमा विकसित आर्थिक, राजनैतिक, सामाजिक विकास र तत्जन्य जीवनशैली र मनोदशालाई बुझाउँछ । उत्तराधुनिकलाई ब्याख्या गर्नुभन्दा पहिला अलिकति आधुनिकमाथि चर्चागर्नु उपयुक्त हुन्छ ।
