narayan pokharel

मन असार छ तन असार, प्रभु आई लाउ पार
मन्द छ बुद्धि, छैन शुद्धी, पाउने कसरी पार

जटिल छ माया, गडदै मन्मा, छुटाई अब लाउ पार
तृष्णा सारा जक्डिरहेछ, मन मष्तिक खैंचिरहेछ

न मरी कोई त्रिप्त हुन्छ र पछि पनी को देख्छ र
कसले चाहना छाडेर परम पद त्यो खोज्छ र
त्यागी भन्ने ,रागी अनुरागी,चित्त के छ ? मन्का बागी ?
खोजी जग्मा हिडछु निरन्तर ,पाईन्न त्यो सन्यासी त्यागी !

आधार के यो प्यारको
आन्खा हो कि रुप तिम्रो
कि यो धुक धुकी
यो हाम्रो प्राण को

प्रेम भनेउ भेटेओं
बानी परेछ हाम्रो
चाह बढ्यो शरीरको
हो र के प्रेम त्यो हाम्रो

नश्वर शरीर यो प्रेम अढाउने
हुन्छ र आधार
आसक्त्ती नै हो कि
प्रेम को नव सार

ब्यर्थ किन तडप
भौतिक चाह नै भयो
हो र त्यो प्रेम
बितिष्णा न भइ त्यो बढ्यो

कति छन् यौवनाहरू कति प्यासा मनहरू
हुँदैन संयोजन टुटेका कति दिलहरू
एक्लो हुन्छ रातहरू एक्लै हुन्छ वासहरू
मिलन गाह्रो दुवैको बुझाउन प्यासहरू

झेलेको छु वेदना मैले लेखेको छु चोट्
देख्ने आँखा लोलाउछन खोज्छन कोइ खोट्
पिडा आफ्ना हुनेहरु पिडा बुझिदीन्छन
अहम बोकी हिडने हरु अरु लुटी हिडछन

प्यासा छन ती ऑखाहरु चलवलाई रहेछ ओठ
लपलपाई रहेका जिव्राका ती तिम्रा लोभ
हेर्छु मुहार त्यो खोजी रहेछ नव वहार
आऊ वुझाऊ तिम्रा मादक चाहनाका छाल

प्यासो छ मन प्यास नै जगाउछ
अध्यात्म कन्हा त्यो टाडै हराउछ
पास काम छट पटी जीव छट्पटाउछ्
रीक्त्त देख्छ संसार तर बैराग हराउछ

हिजो आज म लाश भयको छु
देशको अनुहार देखी निरास भयको छु
क्षत बिक्षत मेरो शरीर झै
देश लाई मैले भेटेको छु

हेर्छु म ती नजर नजर ममा छ कि भनी
गर्छु पूजा म ती नजरलाई आफ्नै देव भनी
मिल्छ शीतलता ती नजरमा मधुर छाह मेरो
प्रीत रसमा डुबेको छ ती नजरको चाह मेरो

मनका पीर भरिरहेछन् वेदना
आफ्नु छ के छ के चाहना
अनौठो बन्छ परीवेस अबुझ सब बन्दछन्
जिन्दगी उस्को हो भन्दै सब यसै गुजर्दछन्

थियौ कतै थाहा भएन
रसरंगमा थियौ तिमी
रुप स्वरुप सम्हालेर
बितिरहेथ्यो जीवनी

म मनको धुनसँग जीवनको दर्शन खोज्छु
ब्योमको सागरमा मन्को शान्ति खोज्छु
अमोघ छ अनन्त हराइरहेको म खोज्छु
बिरह ताप पीडामा जीवनको गहिराइ बुझ्छु ।

आसरा छैन केहि निर्थक यो बाच्नु भो
मोह माया ब्यर्थ किन जग्मा साँच्नु हो
त्यागी जाने देह प्यारो बिरसाउने माटो खुस्बु
सडेर जाने पिन्जर्को बिते बर्षाउने आँशु हो

आँधी छ मन भरी छैनउ तिमी साथ
लहराइ रह्यो हात मेरो पाउन तिम्रो हात
मन भरी उदासी का बल्दा ठुला ज्वाला
भष्म बन्ला देह मेरो जलन यो छँदा

कोही सम्झनामा पठाउन्न चिठी
छैन मन कतै मिठो कतै तितै तिती
बन्छ मानिस बैरागी बोल्छ कुरा निची
उठी जाने भाव छैन आफ्नै पीडा बोकी

उदास छ मन पनी अब्यक्त्त छ भावना
आउ देउ साथ यही हो चाहना
कुसुम हौ फक्रन्छौ शुभाष छर्दछौ तिमी
लट्ठी रहेछु म खुसी मनाउन तिमी

ए ट्याक्सी दाइ
जाउँजाँउ हरर मीटर कुँदाउदै
बाटो समाउदै
सत्य बोली मिठो लय गीत सुनाउदै

पहिले थिएन मोल तोल मीटर बढाउने
गाह्रो सारो मान्छेलाई बन्धक बनाउने
पढे लेख्या कमै थिए सबै रमाउने
जगलाई दिन्थ्यौ सन्देश राम्रो देश बनाउने

आशा दीप वाली साथ आइ कोइ सहेली
छम छम रहरका खनक खनकाइ छर्छन माधुरी
ह्रीदय स्पर्स गर्छिन उनि त आइ ती आतुरी
खिल्छन अङ मा सोन्दर्य बज्छ प्रेम बाँसुरी

साची मृत्यु म बाँचेछु यही जीवन आधार
अब्यक्त्त छ प्यास मेरा यही मेरा भाव धार
रक्त्त रक्त्त हेलिएछ आत्मा गर्छ पुकार
मन माफिक खोज्ने किन पाइन्न जब संसार

हिजो हराएछौ तिमी आइनौ आश लिई बसें
आइनौ कल्पनामा भावनामा मुटु बिछ्याई बसें
मनभित्रका तरङ्का हर धारमा खोजें
मुटुका चलने तिम्रा हर चाल्मा खोजें