श्याम दाहाल
लोभ्याउन सिपालु कुन्छा
परीक्षाको बेला अलिक बढी नै मेहेनत गरिन्थ्यो, अघिपछि सधैँ राजनीतिकै बढी चर्चा-परिचर्चा गर्न रुचाउने जमात थियो, हाम्रो । पञ्च-प्रवृत्ति र केही साथी देखेर हो कि ? हामीहरू भ्रष्टाचारको खूब विरोध गर्दथ्यौँ । मेरा-प्रिय, परममित्र रामशरण महतजी र मैले त लमजुङ पुगेर पनि भ्रष्टाचारकै घोर विरोध गरेर खिल्ली उडायौँ ।
अन्तर चाहना
मेरो चेतनाले जान अराउँथ्यो र म प्रायः गइरहने गर्थेँ, उहाँ । परिवारका सबै जना आ-आˆना सुरमा छरिँदै जाँदा संयोगले एक दिन त भार्गवीसँग पो भेट हुन पुग्यो । घाम तापेर चकमन्न आˆनै मनभित्र अल्मलिएर डुबेकी रहिछन् उनी । झस्केर उठिन् र उनकै ईशाराले त्यहीँ राखेको अर्को कुर्सीमा बसेँ । उनी भित्रकी भार्गवीलाई छुट्टै राम्ररी बुझेको थिइनँ मैले । मसँग भित्री इच्छा र आशा पस्किने मौका पो कुरिरहेकी रहिछन् उनले । विस्तारै-असाद्धे राम्रो लाग्ने, असल लाग्ने कुरालाई मोडेर भित्रभित्रै खुब माया लाग्ने सङ्केत गरेर उनले त मसँग विवाहको यो आशा लुकाएर राखेकी रहिछन् । त्यो क्रमशः पोखिन आइपुग्यो उनले ।