नारायण पोखरेल

अबोधताभरि-भरि मन
छरिएर छरपष्ट भै रहेछ
बिबेक् शुन्य हृदय पलाउने आशमा,
बर्बराइरहेछ !
मृगतृष्णामा, म हराइरहेछु,
सम्झेर बैगुन मान्छे !

आफैँ परिबेशमा अल्झिरहे झै
दु:खको सागरमा पौडनु को पीडा,
आफैँ संगेलिरहेछु
म बुद्ध हुन नसकेर
बेहोरिरहेछु, यी पीडाहरू
यी यादहरू,

नब्युत्याउ ! म भै सकेछु मुर्दा
अब बौरिन्न म ! यो श्मसानमा
जली रहेछन चिता, असहाय, तन्हाको
खोजन बाँच्ने, चाहनाको !
वाध्य छ बिदेसिन
सरकारको अल्पत्रको !

आज बज्दैनन्न किन, मनका तारहरू
बिरही गीत झै दिलका झन्कारहरू
सम्झेकै छु, सम्झेकै हुँ

बादलका थुम्काहरुमा ,जीवनका रहर सेमेटेर
खोज्छ बाँचन आज मान्छे
भत्केको सपना ओडी बाँची ,रहेछ आज मान्छे
हर समुद्र मन्थन पछी ,”निर्धो पिउछ बिष,
असन्तुलित संसार ! बलिया सोरी रहेछन अंमृत
हक हो उस्को ,!ओकली रहेछ ,बम ,बारुद र गोली,
यो सुरक्षा हो उस्को,
बिक्लाङ जिन्दगी जिउनु,प्रताडित हुनु ,
सबै सहेर बाच्नु,
बडे बदे मानबताबादिका गठबन्धन ,यो ढोङ हो ,हर मुलुक को
समय सँग बल्तकार ,न ओईलाई झुली रहेछ वलियाको
निर्धाका शरिर ,मान्स पिन्ड खल्बलाई रहेछ,
खेती गरेर डलरकै ,मान्छे स्रापित भै रहेछ
भोग्छ तडप! ,खप्छ तडप!
यो नियतता खप्पर्को काल भै रहेछ
बिभिम्रित छ हावा पानी ,

माछाको जाल एउटै
बाच्ने पानी एउटै
माझिकोतारो एउटै
ऐ हारेको मन एउटै
मानौ कसरि यो पर्दाले
फेरेर् हरेक् रङ
इन्न्द्रेनी देखाउछ
देखाउछ सप्तरङ
उज्यालो उहि छ आकास
बिकास उहि छ उच्छबास
धडकन के छ र फरक्
फडकन् के छ र फरक
छुट्ट्यार आफुलाइ फरक्

घर र महल् सजाउछन्
हुन्छ ,सजाबट् फरक्

आनन्द त उहि ,तिमिले भनेको ,निन्द्रा उहि हो
अनाहक् जतायर् फरक् ,मान्छेका रुप झै
न भन् भाबना फरक
माया फरक् ,ममता फरक्
शाश्वत्वो मन्को
हुदैन् कुनै ,समर्पण फरक् । ।

मन्का कुरा ,मनमै रहे ,भन्न सकिन
कति थिय बिराम् आफ्ना ,सोचनै सकिन
आखा भरी तिमि देखेन्,लेख्नै सकिन
सपनि हौ कि तिमि मेरी ,भेटनै सकिन

मनभरि सँगालेर, बसेथें, म माया
रात-दिन अङालोमा, राखेथें, मैले माया
बिरानु भई गयौ कता? खोजी हिडें माया
तिम्रै लागि बाँची रैछु, सम्झी सम्झी माया ।

यी मनका कुनामा केही आशा देऊ
छरिएका घामको रौनकमा
भरिएको जवानी छल्काएर,
जीवनाको मधुरता भरिदेऊ

हरेक मनमा आँखा भए, देख्थियो, मेरो छाती
कस्को लागि धडकिएछ, को छ गजुरमाथि
कत्ति रोयो, आँखा धोयो, झरे सरी, झरी
कहाँ होला आउला कहिले, मेरो मन्को परी

म त मरेको छु ,न जगाउ अब
भँतेर हुँ, बाँडी खाउ सब
यो शवलाई ,कस्को चाह हुन्छर
जलाउ आगाले अब ,न मान डर…..

फुटेको मुटु जोडन खोजेछु
आफ्नै माया, खोजन खोजेछु
देखेर सबै,तिमरै स़़वरुप
मनका भावना ,आज जोर्न खोजेछु

यो मन कतै साटौं कि
छ माया कतै बाटौं कि
देखने आँखा खोजि रैछु
न भेटी कतै ,आफै रेटुँ कि ?़

देश छ, म छु, सबै उस्तै छ
अन्न घट्छ, युवा घट्छन्
बिदेशको शरणमा नेता झर्छ
टाउको तलमाथि, हाम्रो कता पर्छ !

कोही भन्छन माया गुलियो हुन्छ
कोही देख्छन माया अमिलो हुन्छ
आ-आफ्नै सुर हो कि माया
कहिले चकिलो, कहिले फित्तलो हुन्छ !

भङ् छन् अङहरू
दङ भै प्यारमा

नगर अब ,ईसाराका कुरा
दु:खायर मन ,छुट्टीयका कुरा
सङाल्दा सङाल्दै यी मन,टाँसियका कुरा
न भेटँदा तडपियर,छटपटियका कुरा

खुलाउँ कि लुकाउँ ,यी मन्का कुरा
तिमी सँग अल्झेर ,लडेका कुरा
बग्दै भावनामा हामी उडेका कुरा
छुट्टीयर बाटो,मा चर्केका कुरा !

थिएन मन, आज, हराएथें कतै
थिएन थाहा मलाई,थियौ कि तिमी कतै
सुम्पेर सबै भाव खोजेथें बाँच्न केही
दिन्छौ कि केही माया, गर्दैछु, बिन्ती यही