Skip to content

गोकुल खड्का

20180713_GokulKhadka-news

बाल साहित्यका तीनवटा किताब एकै चोटी

कथाकार गोकुल खड्काका तीन वटा बाल साहित्यका किताब प्रकाशन भएका छन् । “कथैकथा”, “सुसेली” र “लालाबाला” प्रकाशनमा आएका हुन् ।

यी पुस्तकहरू शब्दार्थ प्रकाशन, चाबाहिलबाट प्राप्त गर्न सकिन्छ ।

खोज्दै छु

हराएको मन मेरो गीतैगीतमा खोज्दै छु
यो गलामा बसेको धून संगीतमा खोज्दै छु
विरक्त भाको प्रीति मेरो गजलभित्र खोज्दै छु

सुखदुःखको अतित पुरानो कवितामा खोज्दै छु
हाँसोखुसीका अनुभवहरू रचनाभित्र खोज्दै छु

जीवन नबुझ्नेलाई

जीवनै नबुझेकालाई कल्पनाको बहाव के थाहा हुन्छ ।
आफ्नो स्वभाब नौलो आफै“लाई जिन्दगी कस्तो हुन्छ ।।

सधै“ पिउने बेहोसीलाई आजको यथार्थ के थाहा हुन्छ ।
आफ्ना लागि आफै“ नसोच्नेलाई जीवनको के अर्थ हुन्छ ।।

सृष्टिका उच्च प्राणी हामी मानवता नबुझे कस्तो हुन्छ ।
लोभैमा लोभिने प्राणी हामी कसरी सृष्टिमा उच्च हुन्छ ।।

वेदनामा रुन जान्ने हामी अरूमाथि हा“स्दा के हुन्छ ।
मिलनमा खुसीको सीमा हुन्न, बिछोडमा रोएर के हुन्छ ।।

सधै“ सम्मान चाहिने हामी अरूलाई नगर्दा के हुन्छ ।
जती गल्ती गरे नि आफै“ अरूको गल्ती नदेख्दा के हुन्छ ।।

नशा

नशा चढेछ कि के हो सबै मलाई मात्रै हेर्छन् ।
झलमल्ल दिनमा पनि किन ग्रहण लाग्या देख्छन् ।।

मलाई हो चढेको नशा मलाई नै किन अर्घेलो देख्छन् ।
नशामा झुमीझुमी रम्न छोडी अरूलाई किन हेर्छन् ।।

अभाव

मान्छेमान्छे भाको ठाउ“मा सत्मनको अभाव छ ।
माया, प्रेम, सद्भाव र विश्वासको अभाव छ ।।

संसारभरि वैरभाव आतङ्क झन् बढेको छ ।
वृद्ध, बच्चा, कमजोरको सारा आ“सु सुकेको छ ।।

मान्छेले नै मान्छे मार्ने चलन यहा“ निम्तिएछ ।
अत्याचारी, दुर्जनको दादागिरी चम्किएछ ।।

जीवन धान्ने निहु“ गरी छोरी व्यापार जागेको छ ।
कस्तो कुरा सुन्नुपर्ने पापैपाप फापेको छ ।।

स्वार्थी बनी काम गर्ने मेलो बढिरहेको छ ।
पाप अपराध बढ्याबढ्यै सुख घटिरहेको छ ।।

अमृतवाणी

जब मेरो मृत्यु हुन्छ,
तब तिमी मेरो आफन्तहरुलाई भेट्न आउँछौ,
तर मलाई थाहै हुँदैन,
त्यसैले मलाई भेट्न अहिले नै आऊ न !

जब मेरो मृत्यु हुन्छ,
तब तिमी मेरो सबै गल्ती माँफ गरी दिन्छौ,
तर मलाई थाहै हुँदैन,
त्यसैले मलाई आजै माँफ गरी देऊ न !

घमण्डी सानोबाबु

एका देशमा एउटा तिमाल भन्ने ठाउँमा एक जना सानोबाबु भन्ने मान्छे बस्थ्यो रे । उ घरको एक्लो छोरो थियो ! उसको बा आमाको नाम सर्दार र सर्दारनी थियो । उहिले लाहुर जाँदा भारतको पन्जाब भन्ने ठाउँमा साहुले राख्दिएको नाम रे सर्दार र सर्दारनी । गाउँ फर्केर आएपछि उनीहरुको नाम सरदार र सर्दारनी नै बसे छ । गाउँ घरमा सबैले सानोबाबुलाइ सरदारको छोरो भनेर चिन्थे ।

मेरो माया

मेरो माया सुन हो
खिया लागेको कर्द हैन
पात जस्तो सुकी जान्न्न
कागज जस्तो च्यात्न हैन

मेरो माया हिरा हो
काँच जस्तो फुटी जान्न
भेल जस्तो बगी जान्न
फुटाउनलाई हाँडी हैन

आमा

आमा मेरी आमा त्यागि र मायाकी खानि
पबित्र निर्मल पानि जस्तै प्यारी रानी !
हजार गल्तीमा पनि सन्तानलाई माफ गर्ने बानि
भोकै बसी रमाई खुवाउने दिल कि खानि !!

धर्ति जस्तो रिदय जति दु;ख नि सहने
माया र आसिर्बाद दिएर कहिले नथाक्ने !
सन्तानले कुरा बुझन कालै पर्छ पर्खिन
अर्को जन्म लिनु पर्ला आमाको मूल्य चुकाउन !!

भोक प्यास निन्द्रा कहिले पनि नलाग्ने
सन्तान संग रमाउन कहिले नथाक्ने !
दश धारा दुधको भार तिर्ने मैले कसरि
अर्को जन्म पाए देखि पक्कै तिर्थे बेसरी !!

पाँच हाईकु

सरकार रे
सान्ति सुर्क्छ्या छैन
मोज गर्या छ

किसान हामि
मल बिउ देउन
नत्र मर्छौं त

म. न . पा. लि. का
फोहोर को सहर
गनाएको छ

कलेज स्कुल
धनि पढाउँ छन्
गरिब चुप

अंग्रेजी पढे
नेपाली भाषा हेला
टुहुरो देश

GokulKhadka

ज्ञानी नानी

बाल सूर्य जस्ता साना ज्ञानी नानी
फुल बन्ने तरखरका कोपिला हामी !

बाबा आमा सबैका हुन्छौं हामी ज्ञानी
सानै देखि लिएका छौं राम्रो बन्ने बानी !

मेरो कबिता

मेरो कबिता भर्खर जन्मेको बालक जस्तै अबोध छ
भर्खर जन्मेको बाख्राको पाठा पाठि जस्तै उठ्न खोजी रहेको छ
बाच्छा बाच्छी पाडा पाडि जस्तै उठ्दै लद्डै छ्

मेरो कबिता भर्खर ऊम्रे को बिरुवा झैँ मर्ने बान्च्ने को दोसाँद मा छ्
पानी बाहिर नीकालेको माच्छा झै छट् पटाएको छ्
पानी नपाएको बिरुवा झै वोइलाएको छ्

मेरो कबिता युद्धमा फसेको निर्दोस मान्छे झै भाको छ्
मल जल नपुगेर नबडेको रुख झैँ किक्रिक्क परेको छ्
बगडेले मार हान्न लागेको बोको झैँ छट्पटीएको छ्

मेरो कबिता लेख्न नाजान्नेले लेखेको अछ्यर जस्तो छ
पढ्न नाजान्ने ले पडेको बेद जस्तो छ