सुक्यो डाली गुलाबको, अब कुन फूल फूलाउने
पाउँदिन म साथ त्यस्तो, तिम्रो माया भूलाउने
भन्नलाई त भन्छौ प्रिय, असल जिबनसाथि रोज्नू
दिन त ढल्यो अँधेरीमा, के अर्थ भो जून खोज्नु
दुख्दा अतित आँसुहरु, कस्को सामू खुलाउने
पाउँदिन म साथ त्यस्तो, तिम्रो माया भूलाउने
कथा उस्तै ब्यथा उस्तै, अधुरो छ यात्रा पनि
सम्झनाको घाउहरु, बल्झिरहदा ताजा बनी
तिमी भित्रै कैदी यो मन, अन्तै कता डुलाउने
पाउँदिन म साथ त्यस्तो, तिम्रो साथ भूलाउने
<अनिश्चित यात्री>
प्रबासबाट
बैदेशिक रोजगारको बहानाले, लुट्नु लुटायो आज
मुट्ठीभर टाउकेको हस्ताक्षरले, सुत्नु सुतायो आज
धपायो उसले षड्यन्त्रमा, युवा शक्तिलाई छानी-छानी
भ्रष्टाचारी घुस्याहा स्वदेशमा, जुट्नु जुटायो आज
नारीलाई विदेश पठाएर, प्रतिष्ठा गिरायो जनजातिको
संस्कार र मर्यादामा बाँच्नेलाई, भुट्नु भुटायो आज
ठुलो पैसाको लालचमा, खेल्यो गरिबको भावनामा
कैयौंको प्रेमी र दम्पति, छुट्नु छुटायो आज
पहुँचको अन्तर कायमराख्न, खेल्यो उसले खेल यस्तो
बर्गीय समानताको बाटाहरु, टुट्नु टुटायो आज
पाएनन बच्चाले सद्गुण, जो पाउथ्यो आमाको काखमा
लौन भाग्य र भबिष्य त, फुट्नु फुटायो आज
अनिश्चित यात्री कमल
तिम्ले चाहेको संसार त्यो, केवल माया त हैन होला
नलागे फल फुल्नुको, औचित्य पनि छैन होला
मिलन त केवल गोरेटो हो, यात्रा नै पूर्ण कहाँ हो र
प्रेम ले खुसिनै नचुमे , प्राप्तिले मात्र के भो र
साथ त आफ्नै छाया’नि, डुबेसी घाम त्यै र’दैन होला
नलागे फल फुल्नुको , औचित्य पनि छैन होला
होलान ति सपना सुन्दर ,अरुको जस्तै तिम्रो पनि
मान्छे हो अथाह चाहनामा, पौडीन्छन अनायास जो पनि
भिरमा छु प्रिय विवस म, मैदानमा टेकेझैँ हुदैन होला
नलागे फल फुल्नुको , औचित्य पनि छैन होला
तिम्ले चाहेको संसार त्यो, केवल माया त हैन होला
नलागे फल………………………………………होला|
अलि चाडै उदाएछौ, केही पर देख्दैछु म
तिम्लाई भेट्न नसक्नुको, न्यास्रोपना लेख्दैछु म
सुर्यास्तको क्षितिज जस्तै, हामी दुईको चिनाजानी
न त दिनमै हाबी भयो, न त रातको मनोमानी
गोधुलीको सम्झना त्यो, रेखा मात्र टेक्दैछु म
तिम्लाई भेट्न नसक्नुको, न्यास्रोपना लेखदैछु म
मन परेको मान्छेसँग, सँगै यात्रा गर्नपाए
जिन्दगीको अन्तिम घडी, तिम्रै काखमा पर्नपाए
अप्राप्य छौ तिमी साँच्चै, प्यासै-प्यासले सेक्दैछु म
तिम्लाई भेट्न नसक्नुको, न्यास्रोपना लेख्दैछु
अलि चाडै उदाएछौ, केही पर देख्दैछु म
अनिश्चित यात्री (कमल तुम्सा लिम्बु)
कुरुले-३, धनकुटा
मलेशिया
ड्युटी सकेर रूममा पुगेपछि हामी थ्याच्च सोफामा बस्यौं । अरु दिनभन्दा आज मेरो साथी अलि हसिलो मुद्रामा देखिन्थ्यो, केही हतारिए जस्तो उनको मुहारमा थोरै चमक थियो, ओठबाट मुस्कान फुस्कन धाराब अवस्थामा देखिन्थ्यो ।
“आज त अचम्मै भा’छ सोल्टी ” -मेरो साथीको भनाइ ।
म आफू पूर्वको अनि मेरो साथी पश्चिम भनौ मेरो घर धनकुटा जिल्ला अनि वहाको सूर्खेत, तैपनि हामीमा केही भिन्नता थिएन । हामी दुवैमा बैचारिक अनि भावनात्मक कुराहरू मिल्दोजुल्दो थियो ।
प्रातकालको पुष्प लतिका बनेर,
प्रकृतिले रुप फेर्दा, डाहा गर्ने बानी मेरो