रमेशचन्द्र घिमिरे

झ्याङ्कट पोली उडेजस्तो धुवाँ हो कि के हो ?
बिना मेसै फैलिएको रुवा हो कि के हो ?

Read More »रुवा हो कि के हो ?

सुन्दा पनि अचम्म के–के भन्छिन् सानीले ?
सफा पारी सर्लक्क भाँडा माझिन् रानीले !

भाग् कुहिरो भाग्
भाग् कुहिरो भाग्

हेर्दा आकार छैन
छेक्छ देखिँदैन
आफ्नो बाटो लाग्
भाग् कुहिरो भाग्

टाढा थियौँ पहिले हामी नजिक हुँदै आयौँ
धेरैपछि स्कुलमा भेट्ने मौका पायौंँ

रोगव्याधि आउँदा रै´छन् कस्ता-कस्ता खाले
हामीलाई नि अत्यायो लौ पापी कोरोनाले
कान दुखिन्जेल मास्क लगाई हिँड्ने गर्थेँ मैले
हात मिलाउन डराउँथेँ साथीसँग पैले

चोलीबाट झिकेर पैसा राख्न खुसुक्क
जुँघा तानिन् आमाले थैली हाँस्यो मुसुक्क

धान बेची बज्यैले दुईचार पैसा कमाइन्
फुर्के डोरी तानेर पैसा राखिन् रमाइन्
पैसा राख्ने बेलामा भाइ बस्यो टुसुक्क
जुँघा तान्यो भाइले थैली हाँस्यो मुसुक्क

जस्तो पनि बन्न सक्ने कस्तो आनी-बानी
कहिले हिउँ, कहिले बाफ कहिले तरल पानी

पौडी खेल्न नुहाउन र तिर्खा लाग्दा पिउन
पानी नभई सम्भव छैन जीवन त्यसै जिउन
यही पानीले पोल्छ कहिले, कहिले शीतल हुन्छ
यही पानीले फोहोर ल्याउँछ यही पानीले धुन्छ

पहिले पनि काली अहिले पनि काली
मकै भुट्ने हाँडी ल्याइयो यसैपालि

चक्र घुमाएर माटो राखेपछि
गिलो-गिलो बन्यो पानी चाखेपछि
कुमालेले जब यसमा सीप दियो
गोलो आरीजस्तै आकार पनि लियो

कस्तो हुन्छ भनेर
बाको टोपी लगाएँ
आँखा जम्मै छोपियो
अँध्यारो भो, डराएँ

कस्तो हुन्छ भनेर
बाको चस्मा लगाएँ
फननन्न रिँगायो
आत्तिएँ र कराएँ

वैशाख लाग्दा रुखैरुखमा
पालुवाको खानी
जेठ हिँड्छ चर्को घाममा
न्यास्रो मानी मानी

पानी पर्दा ओढ्ने छाता
असारमा चाहिन्छ
साउनको सङ्क्रान्तिमा
तिउरी लाउन पाइन्छ

घरै बस्यो सानो भाइ
घरमै बसे ठुला दाइ
बाआमाको करले
कोरोनाको डरले

बाहिर गई आउँदा
हातमा मैलो लाउँदा
स्यानिटाइजर मागे है
आफ्नो ख्याल राखे है !

पुसे पन्ध्र लमाउने
माघे पन्ध्र घमाउने

बाक्लो-बाक्लो लाइन्छ
तातो-तातो खाइन्छ
दिक्क मान्नु पर्दैन
आगो ताप्न पाइन्छ
किन जिउ कमाउने ?
पुसे पन्ध्र लमाउने
माघे पन्ध्र घमाउने

सारौँ :
हरिण मामा, हरिण मामा कता जाने हो ?
मलाई शिरमा बोकी बोकीसँगै लाने हो ?

हरिण :
जान हुन्थ्यो भाञ्जी तर नलगाऊ कर
टाउकोबाट भुइँमा तिमी खस्छ्यौ भन्ने डर

एक्कै छिन् त सुन्दा पनि भएँ झसँग
मेरा बाले कल गरेछन् तिम्रा बासँग

हाम्रो बीचमा त्यस्तो कैल्यै हुन्न लफडा
बाहरूको किन हुन्छ कल झगडा
नबुझेर ट्वाल्ल परेँ भएँ खङ्ग्रङ्ग
के दुश्मनी रै’छ र हो तिम्रा बासँग ?

फूलैफूलले घेरेको
लहराले बेरेको
चियाएर पुतलीले
आँखा डुलाई हेरेको

सानो भाइ आएर
फूलबारीमा टेकेछ
फूल हो कि पुतली
उस्तै–उस्तै देखेछ

रोटे पिङ खेल्न नपाई अनि न टीका लगाई
यो दशैं पनि बित्ने भो यसै घरमा नआई

जमरासँगै आशीर्वाद दिने जननी कस्ती छन् ?
दाजुलाई सम्झी बहिनी पनि रोएकी जस्ती छन्
पियारी भोकै बसेकी होलिन् प्रसादी नखाई
यो दशैं पनि बित्ने भो यसै घरमा नआई

हाम्रो घरमा खुसीयाली छाए पनि हुन्थ्यो
नत्र भने जाबो दशैं नआए पनि हुन्थ्यो

ठूल्छोरालाई जाँगे छैन स्यान्छोरीलाई जामा
धोती फाट्यो किन्देऊ भन्छे छोर्छोरीकी आमा
आफूले नि सुर्बाल फेर्न पाए पनि हुन्थ्यो
नत्र भने जाबो दशैं नआए पनि हुन्थ्यो

चारो टिप्न कुखुरा त्यो दौड्यो हेर खुर्र
कुखुरा’ नि चरी नै हो उड्छ भुर्र–भुर्र

चरीजस्तै उड्न पाए जहाज किन चाहिन्थ्यो ?
एकै छिनमा गइन्थ्यो कतै एकै छिनमा आइन्थ्यो
चरीले झैँ गाउन सके गीत गाउँदै हिँड्थेँ
चरी तिम्रो लय–भाका किन्न पाए किन्थेँ

फूलको थुँगा घुसारी फूलकै रसीमा
लट्ठो तार्न जान्छु ठुलो एकादशीमा

आमालाई सोधेर बालाई सोधेर
लट्ठा बाट्ने बाबियो ल्याउँला खोजेर
सयपत्री टिपेर माला उन्ने हो
माला उन्दै रमाउँदै भजन सुन्ने हो

यति राम्रो खुत्रुकेमा कति स्यानो दुलो
चाहिँदाखेरि झिक्न मिल्ने हुनुपर्थ्यो ठुलो

पैसा राख्न सजिलो छ स्वाट्टै भित्र पस्छ
घोप्ट्याउँदा नि खस्ने होइन भित्रै मात्र बस्छ
रहर गरी पैसा राख्यो अहिले भइयो फुस्सै
पैसा चाहिँदा नपाएर भएको छु ठुस्सै