मुकुन्द पौडेल
अपहरण बलात्कार
अपहरण बलात्कार रोक्नु पर्यो सरकार
अपराधीलाई कडा सँजाय तोक्नु पर्यो सरकार
न त चेली सुरक्षित छन् न त साना बालक
सुरक्षाको सबै जिम्मा बोक्नु पर्यो सरकार
अशान्तिमा देश कहिल्यै लम्किदैन विकास तिर
ह्त्या हिंसा मच्चाउनेलाई ठोक्नु पर्यो सरकार
जितेपछि जनतालाई भुल्ने बानी सबैको
चुनावको बाचा कबुल घोक्नु पर्यो सरकार
स्वास्थ्य शिक्षा निशुल्क बन्नु पर्छ अव
समाजबादको विरुवा रोप्नु पर्यो सरकार
क्रान्तिको रातो झण्डा
क्रान्तिको रातो झण्डा झुक्न दिएनौ शहिद तिमीले
जनयुद्धको महान् यात्रा रुक्न दिएनौ शहिद तिमीले
अदम्य आँट र साहस बोकी वीरताको इतिहास रच्दै
दुष्मनहरु प्रतिको निशाना चुक्न दिएनौ शहिद तिमीले
डग्मगाएन आस्था तिम्रो कठोर यातना सहँदा पनि
क्रान्ति प्रतिको समर्पण र निष्ठा टुट्न दिएनौ शहिद तिमीले
ठूला ठूला युद्ध जित्दै अघि बढ्यौ निरन्तर
सर्बहारा बर्गको मन कहिल्यै दुख्न दिएनौ शहिद तिमीले
हाँसी हाँसी मृत्यु रोज्यौ फर्काएनौ पिठ कहिल्यै
आँफू भित्र कुनै स्वार्थ लुक्न दिएनौ शहिद तिमीले
अमानविय नाकाबन्दी हटाइहाल मोदीजी
अमानविय नाकाबन्दी हटाइहाल मोदीजी
नाका खोल्न तिम्रा दूत खटाइहाल मोदीजी
दम्भको घोडा चढी बनिंदैन महाशक्ति
मनभित्रको अभिमान घटाइहाल मोदीजी
छिमेकीको घाँटी रेट्ने कस्तो तिम्रो ऋषिमन
इन्धनका गाडीहरु पठाइहाल मोदीजी
अरुको स्वाधिनतामा धावा बोल्न खोज्छौ कति
बिस्तारबादका नङ्ग्राहरु कटाइहाल मोदीजी
आफ्नै कारण संसारभर बदनाम हुँदै गयौ तिमी
आखिर गल्ति तिम्रै हो सच्च्याइहाल मोदीजी
देशै भरि शोक मग्न खबर चल्यो आज
देशै भरि शोक मग्न खबर चल्यो आज
क्रान्तिको अथक योद्धा भुइमा ढल्यो आज
प्रकृतिको नियम हो रोक्न कहाँ सकिन्छ र?
केहि गर्छु भन्दा भन्दै उसको चिता बल्यो आज
क्रान्तिको अटल आस्था अनि बिचार यहीँ छोडी
हेर्दा हेर्दै भैतिक शरीर खरानी भै जल्यो आज
थाकेन त्यो बुढो शरिर क्रान्तिको यात्रा भरि
तर ऊ लड्दा लड्दै कालसंग गल्यो आज
गुमाउनु पर्यो देशले महान् त्यो आदर्शलाइ
रसाए सबका आँखा ठूलो दु:ख पर्यो आज
गरिबहरु झन् गरिब भएर बाँच्नुपर्ने
गरिबहरु झन् गरिब भएर बाँच्नुपर्ने
अभाब र पीडा भित्र रहेर बाँच्नुपर्ने
पसिनाको मूल्य जति लुट्दैछ अर्कैले
सधै साहुको मेलामा गएर बाँच्नुपर्ने
कानून छैन ठूलालाइ रोकिएन थिचोमिचो
अन्याय र अत्याचार सहेर बाँच्नुपर्ने
गार्हो छ चुलो बल्न हाडछाला घोटेपनि
साँझ बिहान आधापेट खाएर बाँच्नुपर्ने
बिपत पर्दा साथ दिने भेटिदैंनन् कोहि पनि
मनभित्र कुण्ठा बोकी रोएर बाँच्नुपर्ने