पर्खिबस्छु तिमीलाई नै आऊ न भँगेरी
छरिदिन्छु चारा मैले खाऊ न भँगेरी
चुँचुँ गर्नै स्वरै मीठा तिमी सानो साथी
गर्दैनौ कुनै बिगार कति छौ है जाती ।
नआउँदा आँगनीमा खल्लो लाग्दछ
तिमीलाई हेरी बस्दा भोक नै भाग्दछ
चुँचुँ गर्दै मीठो गीत गाउँ न भँगेरी
तिम्रै माया लाग्छ मलाई आऊ न भँगेरी ।
छैनन् यहाँ बान्धव बाबु आमा
पुसे पन्ध्र लमाउने
म त सिक्दछु ज्ञान नयाँ पनले
कसले केके भन्छन् यहाँ