narvadadevi

संसारको माया बन्धन हो यो
रुमलिएको मान्छे
बाँचिरहेर मेलाभर्न
दुखसागर हो मान्छे

छु म जाह सधै हाँसी
दुख सुख सहज गरी
दुखकस्ट जति जे आओस
झेल्नुछ नमानी डर रतिभरि
आफ्नै सुरमा चलिरहने,
हास्ने कसैको भर नगरी

मनको भाषा
………………….
मनको बोलि मनले बुझ्छ
आफ्नो मनको भाषा बोलि
देख्दैन कसैले यसको रुप
हुन्न यसको कुनै आकार .
मस्तिस्क मुटुको संगम हुन्छ
आफ्नै मनको स्वोभाब
आकार यसको सारै सानु
ब्रम्माण्ड छ सागर समान ?
अतेन्त कोमल भाव भयको
भित्र भित्रै घुमिरहेको
रसिलो बसिलो बानि यसको
खाप्दछ हण्डर जति पनि
मनको भाव मनले पढछ
बुझिन्न यसको बोलि
कसरि खोलू मनको ढोका ?
चित्र भय त खुल्थ्यो होला
इस्थिर छैन एक छिन पनि
हरदम ब्येस्त भै रहने
मनको संसार मनले बुझ्छ
मनको भाषा आफ्नै बोलि
साक्षि स्वरूप भै बसीरहेको
मनको यौटा सुक्ष्न्म बोलि …..

जंगल संसारको
…………
संसारको जंगल घन घोर भिडमा
म तेसै हराउन खोज छु .
बाटो खोज्छु, अगाडी, भेटदिन .
फर्किन पछील्तिर निएमै छैन ,
हिढुं ,सबै भिड नै भिडले घेर्छ.
घन घोर भिडमा ,भिडीएकी म,
देख्छु कसैले केहि खोजे जस्तो .
कसैले रोजे जस्तो ,पाए जस्तो,
अनि केहि गुमाए जस्तो .
अलमलिए जस्तो भित्र भित्रै .
खल्बलिए जस्तो ,तल्लिन छ ,
जता हेरे पनि संसारको जंगलमा .
म हेर्दा हेर्दै भिड मै पो हराएछु .
न दायाँ नै नता बायाँ नै ,
आकाश हेरु ढाक्यो बादल ले ,
धर्ति हेरुं ,कुल्चिएको मान्छेले .
काहा समाउ माटो खालिनै छैन .
संसारको जंगलमा ,
देख्छु मान्छे मात्र को छायाँ .

मुटुका भुल्काले बुलबुले ताल दिन्छन भावनामा
उकुस मुकुस सलबल तरँग,
रंग रंग बाहिरिन खोजेको,
बर्सिएर ओइरो,
भावनाको पैरो
कता कसरी पोखु भित्रि वेदनाहरू ?
सुन्न्यताले सुन्दैन,
देख्ने प्रकाश छैन

मान्छे कस्तो कति सस्तो ?
पसुभंदा मान्छे सस्तो वारे वा
आफु आफुमा तानातान ,कुर्सिकोलागी हानाहान
पैसाको लागि मारामार भन्दछ मै हु
जान्नेसुन्न्य गंन्य मान्य,
स्वार्थ बढी भो वारे वा .
अरु हासे ऋष ,रोए राग
मरे भने खाक जिउदा बाग .
दाउ मारा तछाड मछाड ,वारे वा
असल भए ताज, खराब भए दाग
.होस् भए खुट्टा टेक बेहोस भए घुंडा टेक .,तारिफ गर्दा दङ्ग दास, होच्याउदा फुङ्ग उदास
बुद्दी तेरो किन खलास ?वा रे मानिस वा
जाडे रक्सी खैनी चुरोट ,
जङ्गली चाला तेरो खोट .
पाउछ तैले सैयोउ चोट ,
वारे मान्छे वा .
धन ,मान,ज्यान ,ज्ञान गुमाई
शान्ति र सुख सबै गुमाई ,
भौतारी को आफै डराइ .

चोट
देख्ये खरानी जाहा ताहा ,
छैन रोसनी याहा .
देखिरहेछु खरानीको कुइरो
बढीरहेछ जलन
मुटुभरी स्वुइरो .
कसरि बसु बास यहाँ ?

काहा बस्न सकिन्छ याहा
लोउ अब बस्तिना भैगो .
देखिन्छ याहा खरानी जहा ताहा
जलाई दिन्छा मुटुमा काँहा कंहा . देखिन्छा खरानी जाहा ताहा ……………….

मलाई सिंगै बाच्न देऊ
टुक्रा टुक्रा पर्न नखोज,
धुलो पिठो नखोज ममा,
म त सिंगै बाँच्न खोजेकी छु
तिम्रा निदिई मारको खाचो
भएन मलाई
बरु म निस्क्रिय भएरै,