मधुपर्क २०६६ माघ

स्वच्छताको परिभाषा खोजुँ कसरी ?
ढुङ्गालाई फूल मानी रोजुँ कसरी ?

मैले देखेको छु, ऊ आफ्नो काममा निर्दोष छ
तर के उसलाई आफ्नो कामले मात्र निर्दोष सावित गर्छ र ?

सभ्यताको बीज छर्नेहरूले
‘सत्य’ र ‘न्याय’ ले मलजल पुर्‍याओस्
सुन्दर र सुखद वातावरणबीच अङ्कुरण भै
शान्ति-समता फुलोस् र सिर्जना फलोस् भन्थेँ

गोरी पियारी कन देख्न पाऊँ
तीर्खा मनैको पनि मेट्न पाऊँ ।

प्रकृतिको यो जीवन
पराईको घर
पलमै हर्ने नियति
अरूको नगर्नु भर

नधाउन भो
मेला लागेर तिमी
नआउन भो ।

सहिदको सिकुवामा दमाइकान्छा सहिदकी पत्नी सीता र छोरी आस्थाको कपडा सिइरहेका छन् । गाउँको शिक्षित युवा भूषणले गणतन्त्रका प्रतीक नेपालका एक जना राष्ट्रिय नेतालाई डोर्याउँदै ल्याइपुर्याउँछन् । नेता सेताम्मे फुलेका देखिन्छन् ।

नयाँ सडकको
पिँढीमा बसेर
नयाँ नेपालको मेरो

रहरले हैन बाध्यताले जिएँ
जिउनकै निमित्त पनि धेरै पिएँ
यो पिउनु जिउनको दोसाँधमा
आफूलाई नै रित्याइ दिएँ ।

सपनालाई व्याख्या गर्दै हिँडु
के औचित्य ठानुँ ?
मैले अर्थ्याएको सपना
अरु निमित्त अनौचित्य

हुन्छ !
म तिमीलाई
एउटा सिङ्गो प्रेम दिन्छु

अत्यन्त समृद्धचोकहरू
कतै नलर्खरावस्
कतै नबरालियोस्,
उभियोस् अटल छाती
साँगुरी भन्ज्याङ्ग भएर

ओ ! शब्दको आकाश !
ओ ! समयको आवाज !!

संसार देख्ने रमिता हजार
यो ज्योति आँखा सबको छ सार
सौन्दर्य हेर्ने नयननाभिराम
सानो छ हेर्दा कति धेर काम

राजधानीको पाँचतारे होटलमा चल्दै थियो भव्य सेमिनार
ऊ र म दुवै सहभागी
ऊ धुरीको पदमा विराजमान/म धूलोबाट उठेको अञ्जान

चम्काउँ राष्ट्रलाई राम्रो गरेर कर्म
नेपाली जात हाम्रो हो राष्ट्रभक्ति धर्म

बिहान भएर के भो
हुस्सु हटेको छैन ।
कुहिरोले ढाक्न छोडेको होइन ।

अँध्यारोमा
जे पनि हुन्छ ।
लेनदेन
वार्तालाप
विच्छेद ।

देश भएका हामी देशबिहीनहरू
जागिर खाएइका बेरोजगारहरू
नेता बनेका नेतृत्वहीनहरू
सास फेर्दाफेर्दैका ज्यूँदा लाशहरू ।

तिम्रो एक्लो निर्णयले हुनु घाइते भा’छु
तिम्रै प्यारको जाहेरीमा हाजिर हुन आ’छु