Paudel Puskal

एक दिन सबैबाट टाढा हुनु पर्छ मैले पनि
तिमीले जस्तै कुनै दिन रुनु पर्छ मैले पनि !!

सराप हैन तिम्रो मनको न त कुनै आलाप नै हो
कसम खान एक दिन देउता छुनु पर्छ मैले पनि !!

हावाले उडायो कसिङ्गर त, बाँकी फोहोर मैला थियो
मायाको हल्ला होइन, मात्र खैला बैला थियो ।।

एक अर्काकालाई हेरेर, लजाउँदै मुस्काइ दिनु
न त उस्को सुरुवात नै, न त मेरै पैला थियो ।।

थाहा छैन तर! कसैले तिम्रो मन पढे झैँ लाग्दैछ,
किन हो आजकाल हामी बिचको दुरी बढे झैँ लाग्दैछ ।।

मेरो केही भन्नु थ्यो तिमीलाई, तिम्रो पनि सुन्नु थ्यो मलाई
तर आज ती कुरा मनभित्र कतै सडे झैँ लाग्दैछ !

आखिर मेरो केही लागेन, बगाए नि आँशुका धाराहरू
एकोहोरो हट गरिरह्यौ, नछोडी आफ्नै पाराहरू

अन्न पानीकै शरीर मेरो, सम्झाउँदा सम्झाउँदा थाक्न सक्छु,
उडाई गयौ हाँसोमा किन ? मारेर आँखामा छाराहरू

मेरो लेखाइ र बाचनको तारीफमा तारीफ गर्दैथी ऊ
फेरि पढ्दा पढ्दै भावुक हुन्थी अनि सुन्दा सुन्दै मत्र मुग्ध हुन्थी ।
बेला बेलामा उस्को हँसीलो मुहार,
अनि मनै लोभ्याउने मोती झैँ दन्त लहर
लाग्थ्यो
अनियन्त्रित गतिमा चलिरहेको
मुटुका धड्कनहरूले गती पाए जस्तो,

माया गर्ने मायालु आज कता गइदियौ
नजिक हुन खोजेथेँ तिमी टाढा भइदियौ

तिमीले छोडी गयौ किन भर्खर माया बसाएको
भुल्या छैन तिमीले मलाई दु:खमा पनि हँसाएको
मलाई सधैं हँसाउनेले आखिर रुवाइ गइदियौ
नजिक हुन खोजेथेँ तिमी टाढा भइदियौ

फर्कदैनन आँखाबाट चुइएका सपनाहरू
ब्युँतिदैनन आशासँगै तुइएका सपनाहरू

ठस् ठसी गन्हाउने बेकारका रहरहरू जस्तै
गन्हाउदैनन सिँनो झैँ कुइएका सपनाहरू

मन मुटु नै पो दिनु पर्छ त, माया गरेर मात्र कहाँ हुन्छ
भाग्यमा लेखिनु पर्छ, मन परेर मात्र कहाँ हुन्छ

भाग्यमा छ भन्दैमा डोकामा, दुध दोएर त अडिने हैन
गोड्मेल गरेका बिरुवा त मर्छन, बिउ छरेर मात्र कहाँ हुन्छ

नचाहँदा नचाहँदै माया, लाए पछि बन्छ गजल
त्यही मायामा फेरि धोका, पाए पछि बन्छ गजल

थाहा पाउन गाह्रो हुन्छ, आखिर मात केको लाग्यो
२, ४ प्याक बिना सितन, खाए पछि बन्छ गजल

माफ गर्नु तिमीलाई, मैले माया गरेँ भने,
ढिक्का आँशु झारिदिनु, यत्तिकैमा मरेँ भने

तिमी बाहेक अरु मेरो, रुने मान्छे कोही छैन,
रुँदा सोधे अरुले, भन्नु यो कोही हैन
भेट्न आउँन सक्दिन, बन्धनमा परेँ भने,
ढिक्का आँशु झारिदिनु, यत्तिकैमा मरेँ भने

उठाउन तिमीलाई गहारो होला
म जबर्जस्ती भुइँमा पोख्खिएँ भने,
हुलमुलम हिँड्दा ठेस लाग्ला
नरिसाउनु कसैमा ठोक्किएँ भने ।

खुट्टा छ ! सो अनुसारको जुत्ता छैन
जुत्ता छ ! सो अनुसारको खुट्टा छैन
जाबो लास ढाक्ने कात्रोमा
किन आज बुट्टा छैन

इच्छा म मर्दा यही मेरो
खसी काटी सबैले खाइयोस्
मरी स्वर्ग गए पनि
फेरि पनि मर्न पाइयोस्

म मरेको छैन यहाँ, अझै बाँचिराछु
तिम्रो श्राप मेरो पाप, कट्टा गरिराछु ।।

धुकधुकी बाँकी छोडी, न त मेरो ज्यान लियौ
यस्तै जिवन ज्युँनु तैले, भनिकन श्राप दियौ ।।
श्राप मुक्त हुन्छु भन्ने, आशमा अल्झिराछु
तिम्रो श्राप मेरो पाप, कट्टा गरिराछु ।।

अलि–अलि टाउको दुखेको छ
अलि–अलि भाको छु बिरामी
अलि–अलि (मुन्टो) गर्दन दुखेझैँ भा छ
सायद नमिलेर होला सिरानी ।।

अलि–अलि नाडी पनि बढेको छ
अलि–अलि कोखामा हान्दैछ सोला
अलि–अलि कसैको याद पनि आइराछ
सायद ढुकढुकी बढेको त्यसैले होला ।।

तिम्रो जन्मदिनको उपलक्ष्यमा, धेरै–धेरै मेरो बधाइ,
लाखौं लाख शुभकामना, अरु के दिऊँ म तिमीलाई ।

कोमल तिम्रो पाउमा काँडाले नघोचोस्,
आँधी बेरी हुरीले तिम्रो बाटो नछेकोस्,
हरेक पाइलामा तिमीलाई सफलता मिलोस्,
दुःख कष्ठ पीडाले मुटुमा नपिलोस् ।

भरीपुर्ण जिवनमा मनको
प्यास बाँकी रहे झैँ भयो,

तिम्रो रापमा आफूले अचेल जलाउँदैछु आफूलाई
तिमीले फ्याकेका कुरालेनै काम चलाउँदैछु आफूलाई

ढुकढुकी त चलिरन्छ, बाँकी रहे सास
बाँचे भेट भई हाल्छ, मरे मार्नु आश

मनको बोझ हलुङ्गो पार्न, पोख्नु पर्छ व्यथाहरू
मनमै कुरा गुम्सिन्छन्, थुपारेमा रास