भरत तिमल्सिना
म नि संग संगै रुन्छु आऊ संगै रुने भए
आँखा बाट झरेका ती
सबै आँसु हुने भए
म नि संग संगै रुन्छु
आऊ संगै रुने भए ।।१।।
दुःख पिडा नबोकेरै
बाँचेको मान्छे को होला
एकपल्ट नरोई फेरी
हाँसेको मान्छे को होला ।।२।।
रोई रोई हाँस्न सक्छौ
मनको पिडा धुने भए
म नि संग संगै रुन्छु
आऊ संगै रुने भए ।।३।।
उकाली र ओरालीमा
कति कुरी बस्यौ होली
नदेखेर बहानामै
उस्कै घर नि पस्यौ होली ।।४।।
त्यो चोख्रो प्रितले कहीँ
उस्को मन नि छुने भए
म नि संग संगै रुन्छु
आऊ संगै रुने भए ।।५।।
चार दिनको नासो मात्रै
भगवानको बन्धकी यो
यात्रा यात्रै बिच हाम्रो
चलेको छ जिन्दगी यो ।।६।।
हाम्रो जीवन सोचे जस्तो
कल्पना झैं हुने भए
बाँचुन्जेल साथ दिनु हातमा हात मिलाएर
हाम्रो माया अमर हुन्छ
जान्न कतै बिलाएर,
बाँचुन्जेल साथ दिनु
हातमा हात मिलाएर ।।१।।
दिन रात सुःख दुःख
बाँड्यौं बनी सहयात्री,
दिल भित्र फक्री रहनु
फक्रे जस्तै सयपत्री ।।२।।
संगै रोपे बरु माया
नजाला है जिलाएर ,
बाँचुन्जेल साथ दिनु
हातमा हात मिलाएर ।।३।।
मैले फेर्ने स्वास रुक्दा
तिम्रो धड्कन रुक्छ बरै,
अल्झे भने ठेस् लागी
कति त्यो मन दुख्छ बरै ।।४।।
रुदाँ संग संगै रुन्छ्यौं
फाटेको मन सिलाएर,
बाँचुन्जेल साथ दिनु
हातमा हात मिलाएर ।।५।।
दुई मुटु एक बनाई
माया मिसाई साँधेकी छौं ,
कर्तव्यको पाठ पढाई
एक ढिक्कामा बाँधेकी छौं ।।६।।
दैब तिम्ले धन्य् गर्यौं
आन्दोलनमा होमीएथ्यौं हटाउन भनी राजा
आन्दोलनमा होमीएथ्यौं
हटाउन भनी राजा,
अझै पनि मुटु माझ
छ नि त्यही घाऊ ताजा।।१।।
कति मरे कति सडे
कस्लाई के थाहा छ र,
आफ्नै धोक्रो भरे साथी
पर्नु हुन्न यिनको भर ।।२।।
बनाउ एउटै कर्मथलो
देश सबको हो नी साझा,
अझै पनि मुटु माझ
छ नि त्यही घाऊ ताजा ।।३।।
लड्न किन दाजुभाई
हतियार उठाउँदैछौं
हाम्रो सिङ्गो देश नेपाल
फेरी किन फुटाउँदै छौं ।।४।।
विकासको विगुल फुकी
बजाउँ एकै थरी बाजा
अझै पनि मुटु माझ
छ नी त्यही घाउ ताजा।।५।।
कठै बरा सडक तिर
डौडन्छिन् रे अझै आमा,
मृत छोरा छारी लाई
सिलाउँन भोटो जामा ।।६।।
भुट्टे आज हाम्रा इच्छा
चढाउन भनी लाजा,
अझै पनि मुटु माझ
धेरै हारेँ जिन्दगीमा,अझै पनि हार्नु कति
धेरै हारेँ जिन्दगीमा,अझै पनि हार्नु कति ।
बेकम्मा यो जिन्दगीलाई,लौन पर सार्नु कति ।
आँखा पनि चिम्ली सकेँ,त्याग्छु आफ्नै देह बरु
गरिबीको पिडा बोकी,गल्ली तिर चार्नु कति ।
निष्ठुरीको बात लायौं,धोएर नि पखालिन्न
मनको धुलो फोहर सम्झी,बडारेरै झार्नु कति ।
अस्थिपन्जर मात्रै रह्यो,हाड र छाला खिईएर
पत्थर बनाई आफ्नै शरीर, परदेशमा नार्नु कति ।
पश्चिमीको संस्कृतिलाई,अँगालेर हिँडी हाम्ले
आफ्नै देशको रितिथिती,भेषभुषा बार्नु कति ।…..दर्पण