देवीचरण भण्डारी

दुख्यो छाती चर्कीचर्की भूकम्पमा थर्कीथर्की
गर्नु विनास गरेपछि किन आउनु फर्कीफर्की ।

घरसँगै मन भत्क्यो भत्क्यो सारा संसार
विपत्तिमा पनि किन भिन्ना भिन्नै विचार?

सगरमाथाको देश मेरो लालीगुराँस फुल्दछ
बयेली खेल्दै तराई फाँटमा धानबाला झुल्दछ

नौरङ्गी डाँफे रमाउदै हेर्छ मयुर नाँचेको
कोईली गाउँछे पहाडी भाका हिमाल हाँसेको

आँखामा निद्रा थिएन । घरि यता फर्कन्छु घरि उता फर्कन्छु । जिरोवाटको बल्ब बलिरहैको छ । निभाउन जान पनि अल्छी लागिरहेछ। बेड स्वीच नभएकाले कहिलेकाहीँ त्यत्तिकै पनि सुतिदिन्छु बत्ती ननिभाइकनै। सधै झैँ आज पनि टेबुल मुनी खस्र्याक-खस्र्याक गरेको आवाज मेरो कानमा पर्दछ। जिरोवाटको मधुरो प्रकाशमा राम्ररी ठम्याउदैन आँखाले । सुतिसुति टर्चलाईट बाल्छु र हिजोअस्ती जसरी नैँ रमिता हेर्छु म ।

जबरजस्ती मलाई माया गर भन्दिन म
मेरै निम्ति तिमीलाई मर भन्दिन म

फूल चुसी छाडी हिड्ने भमरा म हैन
दशैँ घरको ओईलिई जाने जमरा म हैन
बिन्ती मलाई माया गर पनि भन्दिन म
मेरै निम्ति तिमीलाई मर भन्दिन म

न सक्छु म मर्न न सक्छु म बाँच्न
न सक्छु म उन्मुक्त भै खुशी हाँस्न
भन्दै थियो ऊ पीडा छटपटाई
बेहोसीमा झैँ ऊ त खुब डराई

कस्तो विडम्वना ?

कतै सर्वश्व सकिएको छ
पीडामाथि पीडा थपिएको छ
कसैको सिउँदो पुछिएको छ
कसैको काख रित्तिएको छ
कसैको बंश नैँ सिद्धिएको छ
यो कस्तो विडम्वना हो
कतै तीजको रमझम छ
नाँचगान र खुशीको तामझाम छ
रङ्गीचङ्गी पहिरन र गहनाको परिधान छ
विधिको विधान बुझेर बुझी नसक्नु
विधि निर्माणकर्ता स्वयम् नैँ सारै

आायो तिज बरिलै ।
छैन खुशी हामी चेलीलाई ।

गाउन चेली यो तीजमा सम्विधानको गीत ।
हिमाल पहाड तराईमा लाउँदै माया प्रित।।
भन्देउ अब नेतालाई सम्विधान चाहियो।
तिम्रै कारण वर्षौँदेखि धेरै दुख पाईयो।।

महङ्गीले सगरमाथा होचो हुँदै गाछ।
नेताहरुको घरको छानो निकै अग्लो भाछ।।
अख्तियारलाई तिनका घरको नाप्नु भन छानो ।
गरिबको भाडो भित्र छैन चामल मानो।।

सिटामोल नपाएर गरिब मरिराछ।
रातारात सीमानाको पिल्लर सरिराछ।।
चेलीहरु लुटिदैछन् बाटो घाटो बसमा।
सरकारको आँखामा छ सधैँ कालो चस्मा।।

छसयमा एक थपि पाल्यौँ ठूलो गोठ।
काला फुस्रा थिए पैले ऐले चिल्ला ओठ ।।
लाचार छायाँ बनि घुम्छन् नेता वरिपरि।

बादल पारीको गाउँमा एड गरेँ तिम्रो नाउँमा
कन्फर्म गरे है माया ट्वीटर फेसबुकमा

अनलाइन बसेर च्याट गर्दा मुहार तिम्रो देखेँ है
खुशीले झुम्दै यो मुटु भित्र तिम्रो नाम लेखेँ है
बादल पारीको ………
कन्फर्म ………..

बादलपारिको गाउँमा एड गरेँ तिम्रो नाउँमा
कन्फर्म गरे है माया ट्वीटर फेसबुकमा

अनलाइन बसेर च्याट गर्दा मुहार तिम्रो देखेँ है
खुशीले झुम्दै यो मुटु भित्र तिम्रो नाम लेखेँ है
बादलपारिको ………
कन्फर्म…………..

म त हजुर झापाको
मान्छे छु है साह्रै मापाको
सितिमिति टेर्दिन
टुलुटुलु बसी हेर्दिन

सहन्न म उच निच तल माथि भाको
छाती पिटी धुरुधुरु आमा रोईराको
गरिब दुखी जनताको गीत गाई हिँड्छु
विकृति र विसङ्गति बिरुद्ध म भिँड्छु

म त हजुर झापाको
मान्छे छु है साह्रै मापाको

चेतनाको बिगुल फुक्तै हिँड्छु गाउँबस्ती
थकित भई बस्तिन म खेप्छु बरु सास्ती
नशा भित्र थोपाथोपा बग्छ रगत रातो
असल खराब छुट्याउँछु बिराउँदिन बाटो

म त हजुर झापाको
मान्छे छु है साह्रै मापाको

टप्प टिपी फूल यो लाउँ कि शिरैमा
गुम्सिएर कति बसौँ पिरैपिरमा

म जन्मेर हुर्केँ र बढेँ पढेँ म
दुख सुख भोग्दै अगाडि बढेँ म
मेरो प्यारो गाउँ मेरो प्यारो ठाउँ
कहाँ सक्छु भुल्न प्रिय तिम्रो नाउँ

सदा सर्वदा यो मुटुमा तिमी छौ
मेरो ढुक्ढुकीभित्र पनि तिमी छौ
जीवन चलाउन झापा बस्या छु
छोडदा तिमीलाई अति दुख्या छु

कैले होला छुने?

मनका कुरा नसक्छु म तिमीलाई भन्न
नसक्छु म आकाशका ताराहरु गन्न
आँउन खोज्छु समीपमा तिमी टाढा हुने
यो मुटुले त्यो मुटुलाई कैले होला छुने?

तिमी हिड्ने बाटो भरी तिमीलाई खोज्छु
नदेख्तामा तिमीलाई तिनैलाई सोध्छु
भन्देउन ए बाटोहरु अझै कति रुने?
यो मुटुले त्यो मुटुलाई कैले होला छुने?

हृदयमा सजाएर राखी हालेँ पैले
बचाएर चोखो माया साँचेकै छु एैले
न त गरेँ छलछाम न त जाल बुँने
यो मुटुले त्यो मुटुलाई कैले होला छुने?