दुनियाँको यो चाला देखेर धैर्यको फुटिसकेको छ बाँध, यो धरतीको गृहकलहको महाभयङ्कर कुरुयुद्धमा बीभत्स बनेको छ, मानवगाउँ डामिएका छन्, फूलका वृक्षहरू विरूप बनेका छन् फूलको सौन्दर्य
गोर्खालीहरूको सुबाहुबलले आर्जेको नेपाल हो रम्छन् हिउँचुली रविकिरणमा विशाल हिमाल यो खाली कागजमा खबरहरू भरिदिन्छौ सबै वर्गको पर्खाइ छ सधैँ अधिरपनले तिम्रै मधुपर्कको ।
नेपाली साहित्यका विविध विधाका सम्बन्धमा इतिहास खोज्ने, तिनीहरूको वर्तमान अवस्था केलाउने र ‘बिहानीले नै दिउँसो कस्तो होला भन्ने सङ्केत देखाउँछ’, भनेझैँ यसैका आधारमा भोलिको अनुमानित मूल्याङ्कनको आकलन गर
मेरो उत्सर्ग देशका लागि रहेछ मरेपछि थाहा भयो सहिद सूचीमा मेरो पनि नाम परेछ कसैले रकम बुझेपछि पत्ता लाग्यो मरेपछि सहिद बन्ने थाहा पाए म पत्रकार सम्मेलन गरेर मर्थे
स्वच्छ उल्लास वातावरणमा हुर्किएको मेरो कविता बन्द कोठाभित्र निस्सास्सिन पुगेछ असुरक्षित भएको महसुस गर्दै बन्द कोठाभित्र छट्पटाइरहेछ । वन जङ्गलको स्वच्छ हराभरा वातावरणमा
सुखद यात्राको चाहना मनले सोचेको भए पनि जीवनयात्रा कष्टप्रद नै थियो आँसु थियो, पीडा थियो त्रासदीमा घिटिकघिटिक जीवनको केवल श्वास मात्र थियो । तैपनि जीवन थोत्रो गाडीले
पैसा गोरखनाथको, मुलुक नै श्रीपस्पतिनाथको ! साँढेमा सुनका चढेर शिवजी रक्षा गरून् देशको ! छोडून् पौरख गर्नलाई सबले बाँधून् दुवै हात नि ! हाम्रो देश त्यसै बडो झिलिमिली कैलाश बन्ला अनि !!!
बेला न कुबेला आइरहने टेलिफोनका पट्यारलाग्दा टिर्रटिर्र आवाज त्यहाँ सुन्न नपर्ने रहेछ । न त त्यहाँ विभिन्न विद्युतीय माध्यमहरूमा समाचारका नाममा प्रसारित
