वेदना

मेरी प्यारी किन तिमी दूर भै झन् हराई
चिन्ता यौटै मनभर सधैँँ हौ कि बन्ने पराई ।
कैले सम्मन् कति कुरिरहूँ वेदना यो बुझेर
विन्ती वावा नगरन ढिला झट्ट आऊ उडेर ॥

जैले हुन्छुयौ पर पर तिमी पोल्छ छाती दुखेर
होला कैले मिलन पि्रयता सोध्छ आत्मा खुलेर ।
तिम्रा मीठा दूइ अधरमा खोज्छु मुस्कान लाज
पर्खी पर्खी दिन वितिगए नित्य मान्दै हतास ॥

तिम्रो मात्रै किन झलझली सम्झना बढ्न थाल्यो
छाडी जाँदा दिन दिन यहाँ शून्य झैँ लाग्न थाल्यो ।
मेरी रानी अतुल मनकी चाँदनी दिव्य तारा
जैले सम्मन् धरणितलमा बाँच्छु तिम्रै सहारा ॥

मैले भोग्ने सुख दुख सबै सम्झ मेरी तिमी हौ
बषैर्ँ ज्यूने अमित ममता प्राण मेरी तिमी हौ ।
मैले प्यूँने पवन रुपका श्वास मेरी तिमी हौ
मेरो जो हौ सकल मनको मात्र मेरी तिमी हौ ॥

फर्के हुन्थ्यो अब त नभुली सम्झनाले सतायो
तिम्रै तिम्रै प्रणय रसिला तिस्रना जाग्न थाल्यो ।
अङ्गालीमा कसिकन मिठो प्रीत लाऊ नहेरी
पोखी पोखी रसमय सुधा प्यूँन पाऊँ म फेरी ॥

मन्दाक्रान्ता छन्द म भ न त त गु गु १७ अक्षर
ऽऽऽ ऽ॥ ।॥ ऽऽ। ऽऽ। ऽ ऽ ४ ६ ७ मा विराम

रत्ननगर- १३ चितवन हालः काठमाण्डौ ।