यसपाली मनको धरहरा नि ढल्यो
यसपाली धनको हरहरा नि ढल्यो
भलिभाँती देखाएर
हामी सान जोगाउँथ्यौँ
हामी मान कमाउँथ्यौँ
वसन्त ऋतुमै
वसन्तपुर दरबार नि ढल्यो
कान्तिपुरको सान काष्ठमण्डप पनि लड्यो ।
नाँचेको देँखेँ
घर, मन्दिर, कौशी, बार्दली अनि बुर्जाहरू
बैशाख १२ गते
मैले मानिसको सक्कली अनुहार
त्रासमा पढेँ
मानिसको निखुरा मौलिक रूप
डर र आतङ्कमा मात्र पढेँ ।
रोयो मानिस रोयो
जसरी जन्मदाँ रुन्छ
रोयो मानिस रोयो
त्यसरी त आफन्त मर्दा पो रुन्छ
जतनसाथ तिजोरीमा राखेको
तनको धरहरा पनि ढल्यो
अदबसाथ हृदयको गौरवमा सजाएको
भक्तपुरे पचपन्न झ्याले दरबार पनि लड्यो ।
एकएक गर्दै सबै लड्दा
कुनै क्षण विश्वास ढल्यो
कुनै पल मूल्य ढल्यो
तर ढलेनन्
मानष आँट र धैर्य
मानवता र सहयोगीपनहरू
हातहातले पानी दिए
मनमनले खाना दिए
जो दानवीर थिए
ती र तीहरूले बास दिए
आस दिए
र साहस दिए ।
शताब्दीऔं सजाएर राखेको
धरोहरको पर्याय अग्रज
यसपाली मनको धरहरा नि ढल्यो
यसपाली धनको हरहरा नि ढल्यो ।
धनमा गएको भैँचालोभन्दा
मनमा गएको भैँचालो
त्रासदहरूको माउ थियो
जसले अकल्पनीय
र अपूरणीय घाउ बनाएर गयो ।
विश्वास छैन अँझै
यसपाली मनको धरहरा नि ढल्यो
यसपाली धनको हरहरा नि ढल्यो ।
पेशल आचार्य
मोबाइल: ९८४४०४४०८३
[email protected]